ASABE:
Baba tarafından akraba, hısım. Allahü Teâlâ’nın Kur’an-ı Kerîm’de hisse (pay) takdir edip bildirdiği vârislerden (Eshâb-ı ferâizden) sonra gelen ve belli bir payı olmayıp artan malı almaya hak kazanan, ölene erkek vasıtasıyla bağlanan erkek akraba veya bazı durumlarda bunlar gibi varis olan kadınlar.
Hak sahiplerine paylarını veriniz. Arta kalan asabeye aittir. (Hadîs-i şerîf-Buhârî) (Mevkûfât)
ASÂLET:
1. Soy temizliği, köklülük.
Kibrin, yani kendini büyük, üstün görmenin bir alâmeti de asaletle övünmektir. Babaları, dedeleri ile övünmek, cahilliktir. (Muhammed Hâdimî)
2. Güzel huy.
Mü'minin kerem ve iyiliği, dini; şeref ve asaleti, güzel huyu; mürüvvet ve insanlığı ise aklıdır. (Hadîs-i şerîf-İbn-i Hibbân)
Tedbir gibi akıl, güzel huy gibi asalet olamaz. (Hadîs-i şerîf-İbn-i Mâce)
Benzer Haberler
AHMAK!
Ahlâk-ı Hasene, Ahlâk-ı Zemîme:
İsar Nedir? ÖNCE KARDEŞİM, SONRA BEN!
ALIŞMAK VE BAĞLANMAK…
MÜSLÜMANLARIN ŞİARLARI
Akl-ı Sakîm:
Akl-ı Selîm: Selîm akıl, hiç yanılmayan, hatâ etmeyen akıl.
AHSEN-İ TAKVÎM: En güzel boy ve sûret. Bedenen ve rûhen en güzel olan.